Kot sfinks

Charakterystyka:

nie mają sierści, dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie, uszach, ogonie (u samców na jądrach)

mają duże odstające uszy,

posiadają skośne oczy (w kształtcie cytryny),

głowa ich jest smukła oraz podłużna,

nos i kości policzkowe mają mocno zarysowane,

posiadają dobrze zbudowane, średnich rozmiarów ciało, szeroka klatka piersiowa,

mają długie łapy i ogon.

    Kończyny są proporcjonalne w stosunku do reszty ciałą, równie umięśnione, tylne nieco dłuższe od przednich. Zakończenie łap jest owalne z długimi, wysmukłymi palcami, opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras.
    Pierwszy sfinks urodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w Toronto w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów. Tak powstała rasa, którą znamy dziś.
Natychmiast wzbudziła ona zainteresowanie hodowców, którzy zapragnęli mieć tego rodzaju egzotycznego kota. We wczesnych latach 70. rozpoczęto w Holandii pierwsze programy hodowli nowej rasy. Ścisła współpraca hodowców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Holandii szybko poszerzyła początkowo niewielki materiał hodowlany. Pierwszy sfinks został zarejestrowany przez amerykańskie The Cat Fanciers’ Association (CFA) w lutym 1998.
źródło:     pl.wikipedia.org